Milyonlarca yıl önce oluşan bu tertemiz dünyada, huzuru bulamayan insanlık cenneti arama yoluna koyulmuş. Kendi elleriyle kirlettikleri dünyayı yerle bir edip, yeni dünyalar arar olmuşlar. Nankörlük, ihanet her daim onların içindeydi. Tanrı bile terk etti onları.
Unutulan insanlık…
Özel varlıklar olduğunuzu ve evrenin merkezi olduğunuzu düşündünüz. Hayvanların, ormanların, denizlerin sadece sizin için yaratıldığına inandınız. Yaratılan her varlığın yaşam hakkının olduğunu göz ardı ettiniz. Büyük balık küçük balığı her zaman yemelidir düşüncesiyle, kendinizden güçsüz olan her şeyi yok etme yolunu seçtiniz. Doğanın dengesini bozup sonra da onu düzeltmenin yollarını aradınız.
Çıkarlarınız ve hırslarınız uğruna en yakınınıza bile ihanet ettiniz. Doyumsuzluklarınızı her şeyin üstünde tutup paraya ve güce taptınız.
Tanrı sizi unuttu farkında değilsiniz…
Hangi dünyayı keşfedip gitseniz içinizdeki ihanet ve nankörlük kırıntılarıyla olduğunuz sürece kendi yarattığınız çöplüğünüzde boğulacaksınız. Artık Mesih bile göndermiyor, çünkü kurtarılamayacağınızı o da biliyor. Kendi kanunlarınızı koyup o kanunları çiğnediniz. Uymayacağınız kanunları neden koydunuz?
Dünyayı sınırlara ayırdınız. Kimse kimsenin sınırlarını ihlâl etmeyecekti. Sonra ne oldu? Doyumsuzluklarınızla o sınırların içinde kalmayı bilemeyip savaş denilen bir şey icat ettiniz. Tanrı size savaşın mı dedi? Hangi kutsal kitabı örnek aldınız? İnandığınız tanrının indirdiği kitapların hangisinde savaşın, ihanet edin, nankörlük edin, öldürün yazıyordu? Tek Tanrı’nın indirdiği kitapların inananları, birbirlerine düşman oldular. Bir olmak varken parçalara bölünüp herkese kendi inancınızı kabul ettirmeye çalıştınız. İnandığınızı da kendiniz uygulamadınız. Yaşanılacak modern dünyayı var edip sonra da yok etme yolunu seçtiniz.
Şu koskocaman dünyayı paylaşmayı bilemediniz ve bu dünyayı tüketip yeni dünyalar arama yoluna gittiniz. Şimdi hangi cennete yer bulacaksınız?
Tanrı unuttu sizi farkında değilsiniz…
YAKARIŞ
Kaç cennet tükettin ellerinde
Kaç cennetten kovuldun
Hırslarının uğruna
Derste almadın insanoğlu…
Kaç mevsim soldurdun yüreğinde
Şakayıklar susuz kaldı kahkahalarında
Savaşıyorsun
Sevmiyorsun
Barışa küsmüş kalbin
Artık bir cennet yok seni alacak
Dünyada kilitli kalmışsın
Anahtarını o kirli ellerinle
Ateşlere sen atmışsın
Cenneti görmeyi düşlerken
Cehennemin dipsiz kuyularına
Özlem duyacaksın…
KADER ELTUTAN Şiir “Periler ve Pervaneler” kitabımdan