Bir sandıkla başlardı eskiden evliliğe ilk adımlarımız. Umutlarımızı, hayallerimizi, mutluluklarımızı yüklerdik sandıklara. Annelerimizin, ninelerimizin itinayla hazırladıkları dantellerimiz, yazmalarımız, kanaviçelerimiz bir düzenle dizilirdi. Kızlarının bahtını yapamaz anneler ama tahtını yapmaya çalışırlardı. Gittiği yerde yüzü yere düşmesin diye. Kıt kanaat artırdıkları paralarla en güzeli olsun isterlerdi. Yeter ki kızları üzülmesin. Annelerimizin emanetiydi...